Fragmentos dun libro futuro

                       (...)

Qué dolor el morir, llegar a ti, besarte
desesperadamente
y sentir que el espejo
no refleja mi rostro
ni sientes tú,
a quien tanto he amado,
mi anhelante impresencia.



                              José Ángel Valente: Fragmentos de un libro futuro.

Na noite ...

Por irreal

               Ámote por irreal ; porque, coma pastasma extinta, méteste na miña casa ou, sinxelamente, porque coas túas olladas achegaste aos meus abismos...; les os meus segredos e ficas eí.

Música

                 A estas alturas da miña vida voume matricular nunha escola de música. A verdade é unha das cousas que máis ilusión me fai inda que non sei se a esta idade adulta me farei co instrumento de vento que pretendo tocar. Para min a música é moi importante xa que me produce emocións que non acado con outras cousas; asino composicións musicais ás persoas que me importan moito; admiro fondamente aos que conseguen transmitir sensacións emocionantes cos instrumentos e/ou co seu aparato fonador...
                Unha nova "aventura" que espero non abandoar e que se alongue no tempo, sempre que me produza, sen dúbida, felicidade.

Tra-lo espello ...

                 Tra-lo espello hai unha encalmada tensa i eterna e un niño de silencios que non voaron; tra-lo espello hai esperando unha estrela en fuxida e unha meniña dunha nena que durme ...

Acto de fe político

               Ir onte a votar foi máis cun acto de fe...
               Fe da que non me queda ao respeito da política en xeral e dos políticos en particular. Como se puido ver tódalas forzas políticas, nun primeiro intre, estaban encantadas cos resultados mirando ao seu embigo. Que percepción da realidade tan estrana amosan! Pero iso é lóxico xa que viven noutro mundo que non ten que ver co noso.

12

 

 

C.R.A.G

               Agora tiven o impulso de buscar en Google a Cánovas, Rodrigo, Adolfo e Guzmán e puiden comprobar que a canción que sabía deles, a pesares de pasar un océano de tempo, segue instalada na miña memoria cunha precisión exacta. Quizáis tamén axude que a sigo a cantaruxar de cando en vez.

Indecisión ...

               Había un escritor indeciso que cando escribía, laiábase por non poder ler, e, cando lía, emitía un laio por non poder escribir. Pois así estou eu.

Todos náufragos...

              Tanto o náufrago, como o creador, precisa manterse a flote polas súas propias forzas, un no seu estilo e o outro na vida ... Nese senso, todos somos náufragos.

Issa

Babel

               A pesares das barreiras que hai entre a humanidade, a dor é universal... máis tamén o é a esperanza. Babel amósanos iso.

 

 

 

Vertixe

               Tanta coincidencia está a producir en min algunha que outra vertixe ...

Ana Rossetti

 

 Ana Rossetti: "Where is my man"

 

Nunca te tengo tanto como cuando te busco

sabiendo de antemano que no puedo encontrarte.

Sólo entonces consiento estar enamorada.

Sólo entonces me pierdo en la esmaltada jungla

de coches o tiovivos, cafés abarrotados,

lunas de escaparates, laberintos de parques

o de espejos, pues corro tras de todo

lo que se te parece.

 

(...)

 

 

Indaga en mi pupila, todo atisbo comprueba,

todo indicio que me conduzca a ti,

que te introduzca en el ámbito donde sólo tu imagen

prevalece y te coincida y funda,

te acerque, te inaugure y para siempre estés.

Quen ...?

Homenaxe

               A mellor homenaxe que se lle pode facer ao galego un día como hoxe é falalo... E eiquí o falaremos: a pequena e un compañeiro estudiarán lingua xuntos porque teñen, o vindeiro luns, exame i eu farei de mestra.
              Desideratum: BO DÍA DAS LETRAS GALEGAS.

Doutra cor...

Gama de grises.

Juan Salvador...

 

     Sería extraordinario que tódolos seres humanos nos comportásemos coma Juan Salvador Gaviota... Mais como o personaxe literario atípico que é, pode arriscar, non trabucarse e non laiarse logo.

 

 

O Contemplado

DE MIRARTE tanto y tanto,
del horizonte a la arena,
despacio,
del caracol al celaje,
brillo a brillo, pasmo a pasmo,
te ha dado nombre; los ojos
te lo encontraron, mirándote.

                   (...)


                    SALINAS: El Contemplado.

Ás portas ...

               As verbas alónxanse como se fosen sombras de sombras e, ás portas do silencio, pérdoas de vista...

Comunicar que?

              Debo levar dúas semanas en Facebook e non lle atopo o punto. De entrada, para min é "traballo": pendente do que están publicando os demáis ao longo do día, pendente de deixar a túa pegada nas comunicacións dos demáis para que eles fagan o mesmo e que outros vexan o que ti escribeches ... A verdade é que está ben para quen teña un negocio e quera promocionarse ou para quenes lles guste que os demáis sexán o seu gran irmán  no que respeita as súas experiencias vitais. Pode que algún día lle pille o punto; todo é posible.

Ropaxe de ausencia

               Prefiro que a túa ropaxe teña a ausencia das cores; o contraste nesa nada é o que máis me gusta e o que máis te define... Desde a fiestra vou mirando a imaxe que amosas ao mundo, a que noutro tempo ofrecías a alguén que fun e xa non son ...

Sinal

             
   Non hai ningún sinal sobre a pel do tempo...

Vega, sempre

Entre carballos

Cores

               A vida de cada quen debería estar tinguida de cores, mergullada neles, polo menos uns minutos ao día. Un anaquiño de tempo no que a realidade que nos "asalta" resulte máis doce ...

Lorca

AMOR DE MIS entrañas, viva muerte,
en vano espero tu palabra escrita
y pienso, con la flor que se marchita,
que si vivo sin mí quiero perderte.

El aire es inmortal. La piedra inerte
ni conoce la sombra ni la evita.
Corazón interior no necesita
la miel helada que la luna vierte.

                       (...)


                           LORCA: Sonetos del amor oscuro.

Arbo

 

 

   Estupenda festa gastronómica para quenes disfrutamos comendo lamprea. 

 

Caldas pola mañá