2013-02-18

José Luis Hidalgo

                                   (...)

Y, como la luna, entramos en la noche
sin saber dónde vamos, y la muerte
va creciendo en nosotros, sin remedio,
con un dulce terror de nieve fría.

La carne se deshace en la tristeza
de la tierra sin luz que la sostiene.
Sólo quedan los ojos que preguntan
en la noche total, y nunca mueren.


              José Luis Hidalgo: Los muertos , 1947.   

2013-02-15

Manuel Antonio

          

              Soneto de Manuel Antonio en Poesía galega completa  (Ed. Xerais, 1987) ; datado en Coruxo o 22 de Agosto de 1966:


Tiñas o vento e a gueivota amigos;
a noite a teu redor por compañeira;
tiñas o mar para unha longa xeira,
e un amor sin amante e sin testigos. 

Todo o tiñas de teu... e nada tiñas,
a non ser a fervenza do teu peito,
lastimado de lóstregos, maltreito,
polas salgadas virazóns mariñas.

Fuche e viñeche, coma quen atopa
un verso longo que, de proa a popa
vai retorcendo fíos para o canto.

E, cando un día te deixache quedo,
tiñas nos ollos un afán segredo
e nos beizos a frol do desencanto.

2013-02-12

Olga Orozco

La jaula del gran día abrió sus puertas al delirio del sol

                                  (...)

Yo estaba frente a ti;
yo, con los ojos abiertos debajo de tus ojos
en el alba primera del olvido.


Olga Orozco: Génesis.    

2013-02-08

Cando nos aman

              Pasamos a vida facendo cousas para que nos amen e algunhas veces o conseguimos... Pasamos a vida entregando parte de nós ao outro... só cando nos aman.