Os momentos do ser

               Quizáis el soñe igual coma o fago eu se me asomo á alfombra do mar; mais non me protexe ninguén a min. Tamén - xa sen os libros que deixei- pensei coma Virxinia Woolf en encher de peso os meus petos meténdome na auga cara a nada... E vou xuntando anacos de adoquíns que atopo nos meus paseos. Mais non me decido e os devolvo á cidade, a súas estradas que forman os momentos do meu ser.