Coa vertixe de ollar cara arriba, co teu amor que se acende de súpeto, coa túa pel cubrindo as miñas costas no medo, na ledicia, no tempo, na mágoa, nas caricias, nas ficcións ... fas día a día que a soedade na que habito estea tinguida de cores , estea chea de ti.
No hay comentarios:
Publicar un comentario