Non, non eras o río, eras fuxida de camiño cara ó norte ... Xa non podía confundirte co murmurio do vento, e lonxe das cidades fincabas as túas raigames en lugares santos. Ninguén, ninguén te coñece, Amor, cando chegas loitando polo mar transitorio, impetuoso mar de ondas furiosas como os beixos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario